چگونه فرق هندزفری و هدفون است؟

 امروز استفاده از لوازم جانبی رونق زیادی پیدا کرده و هر روزه شاهد تولید وسایلی با ظاهری متفاوت‌تر، آراسته‌تر و با امکانات بیش‌تری هستیم. در این میان، وسایل شنیداری و به ویژه لوازم مربوط به پخش و گوش دادن به موسیقی گستردگی بسیار بیش‍تری پیدا کرده‌است. تنوع این محصولات هنگام خرید، گاهاً موجب سردرگمی خریداران شده، و آن‌ها را از خریدی شایسته جهت تأمین نیازشان دور می‌نماید.

بسیاری از ما در مکالمات روزانه، اسامی همچون هدست، هدفون، هندزفری، ایرفون و غیره را می‌شنویم بدون اینکه دقیقاً به تفاوت‌های آن‌ها واقف باشیم. در اینجا، فروشگاه اینترنتی هیروآی‌تی جهت آشنایی بیش‌تر و دقیق‌تر، موضوع را بسط داده و به تشریح تک‌تک آن‌ها می‌پردازد.

الف) هدفون

(Headphone)

هدفون از نظر نوع ارتباط بر دو نوع است:

1-هدفون بی‌سیم

(Wireless Headphone)

    که معمولاً بر مبنای امواج رادیویی، بلوتوث یا دیگر شیوه‌های ارتباط از راه دور ساخته می‌شوند.

2-هدفون باسیم

(Wired Headphone)

    که هر یک ممکن است نوع فیش رابطی که دارد، با انواع دیگر متفاوت باشد و هنگام خرید باید بسته به درگاه صوتی دستگاه مورد استفاده، نوع مناسب آن را انتخاب کرد نظیر فیش 5/2 میلیمیتری، فیش 5/3 میلیمیتری، فیش USB یا هرنوع سوکت دیگری که وسیله‌ی شما از آن پشتیبانی می‌کند.

هدفون به دلیل پشتیبانی از سیستم استریو، در کارهای مربوط به صدا و موسیقی، کاربرد زیادی دارد.

هدفون‌ها از نظر شکل گوشی‌هایشان، به چند دسته تقسیم می‌شوند:

1-احاطه‌کننده گوش

(Circumambient)

     داخل گوشی این مدل‌ها معمولا به شکل دایره یا بیضی است و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تمامی گوش را در برمی‌گیرند. یعنی گوش، داخل محفظه بیضی‌شکل آن‌ها قرار گرفته و توسط لبه‌های آن احاطه می‌شود. این مدل‌ها اجازه وارد شدن صداهای اضافی محیط را به گوش نمی‌دهند یا مقدار ورود این صداها را بسیار کم می‌کنند.

2-روی گوشی

(Supra-aural)

     این مدل از هدفون‌ها که قدیمی‌ترند، دارای دو صفحه (pad) در محل قرار گرفتن روی گوش هستند و به دلیل اینکه به گوش‌ها می چسبند و آن‌ها را به سمت داخل می‌فشارند، زیاد مرسوم نیستند. البته نسبت به نوع قبل سبک‌تر می‌باشند ولی به طور کلی، استفاده از آن‌ها برای ساعت‌های طولانی، موجب درد گوش خواهدشد.

3-هدفون پشت‌باز یا پشت‌بسته

(Open or closed back Headphone)

    هر دو مدل قبلی، ممکن است پشت‌باز (open Back) یا پشت‌بسته (Closed Back) باشند. تفاوت این دو، در این است که هدفون‌های پشت باز، مقدار صدای بیشتری از محیط پیرامون به داخل خود وارد می‌کنند و در نتیجه دقت صدا را کم می‌نمایند. البته این کار حُسنی هم دارد و آن این است که کاربر، متوجه صداهای اطراف خود نیز می‌شود.

4-هدفون داخل گوشی

(Ear-fitting headphone یا Earphone)

    هدفون‎‌های کوچکی هستند که گوشی‌های آن‌ها به داخل لاله گوش فرو می‌رود و هیچ قسمتی برای قرارگیری بر روی سر ندارند. این گوشی‌های کوچک که تنها دو رشته سیم آنها را همراهی می‌کند، در هرجایی می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند و به علت کوچکی و انعطاف‌پذیری بالا، قابل حمل هستند و چون داخل گوش قرار می‌گیرند، با حرکت زیاد، از روی سر نمی‌افتند.

این نوع هدفون‌ها خود، در دو مدل یافت می‌شوند به شرح ذیل:

• Earbuds

     این گوشی‌ها داخل محفظه خارجی گوش قرار می‌گیرند و به علت قیمت پایین و قابلیت حمل آسان‌تر، در بین کاربران مجبوبیت بیشتری دارند. این مدل به دلیل اینکه در محفظه خارجی گوش قرار می‌گیرد، به قسمتی از صدای محیط اجازه ورود می‌دهد.

• In-ear headphone

     این مدل، مشابه نمونه قبلی بوده با این تفاوت که کاملاً در داخل محفظه داخلی گوش فرو می‌رود و مسیر ورود صدای محیط را کاملا می‌بندد و به دلیل اینکه در نزدیک‌ترین فاصله به پرده شنوایی گوش قرار می‌گیرد، بیش‌ترین خطر را در استفاده از صدای بلند دارد. از همین رو توصیه می‌شود در استفاده از تمامی انواع هدفون‌ها به ویژه مورد آخر، بیش‌ترین دقت را در تنظیم صدا داشته باشید.

ب) هدست

(Headset)

    هدست در واقع یک هدفون است که با یک میکروفون مجهز شده‌است. هدست‌ها کاربردهای مختلفی دارند. برای نمونه، در مراکز مخابراتی یا شرکتهای خدماتی و اماکن دیگر که نیاز به پاسخ‌گویی سریع تلفن و کارکردن هم‌زمان با دست‌ها دارند، از آن‌ها استفاده می‌شوند. گاهی اوقات ممکن است کاربران خانگی نیز از این وسیله برای چت صوتی با دوستانشان استفاده کنند. استفاده از هدست بجای هدفون، این امکان را به کاربر می‌دهد که به وسیله آن با طرف مقابل ارتباط برقرار کند.

 هدست‌ها در دو نوع کلی طبقه‌بندی می‌شوند.

1-تک‌گوشی

(Single phone)

    که گوشی آن فقط بر روی یک گوش قرار می‌گیرد و گوش دیگر آزاد است. این مدل در جاهایی استفاده می‌شود که نیاز به درگیر بودن همزمان دوگوش نیست و لازم است با گوش دیگر صدای محیط به طور کامل شنیده‌شود. مدل‌های تک‌گوشی با سیگنالهای آنالوگ کار می‌کنند، چون اساساً برای شنیدن موسیقی طراحی نشده‌اند.

2-دو گوشی

(Double phone)

    این مدل هر دو گوش را پوشش می‌دهد و به دلیل پشتیبانی از صدای استریو، برای گوش کردن به موسیقی و صداهای استریو هم مناسب می باشد ضمن اینکه کارایی نوع قبلی را نیز دارا است.

بعضی از مدل‌های هدست، میکروفون داخلی (Internal mic) هستند یعنی میکروفون در قسمت‌های بالایی بازوی دهنی قرار گرفته و این بازو وظیفه انتقال صدا را برعهده دارد ولی مدل‌های دیگر، میکروفون خارجی (External mic) می‌باشند بدین معنا که میکروفون در سر بازوی دهنی قرار دارد.

مدل‌های جدیدتر این‌گونه هدست‌ها دارای نویزگیر (Noise-cancelling) می‌باشند که در آن‌ها میدان پذیرش صدا 360 درجه نیست و تنها نزدیک‌ترین صدا از روبروی میکروفون (صدای کاربر) را جمع‌آوری می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود تا صداهایی که از جهات دیگر به سمت میکروفون می‌آیند دریافت نشوند.

هدست‌ها از نظر محل قرارگیری روی سر، به چند دسته تقسیم می‌شوند:

1-هدست روی سر

(over-the-head headset)

    این مدل هدست، توسط نگه‌دارنده‌های گوشی، بر روی سر قرار می‌گیرد و گوشی‌ها هم روی گوش‌ها را می‌پوشانند.

2-هدست پشت گردن

(backwear-headsets یاbehind-the-neck headset )

     در این مدل، نگه‌دارنده در پشت گردن قرار می‌گیرد تا گوشی‌های هدست به درستی بر روی گوش‌ها قرار گیرند. این مدل برای کسانی مناسب است که از وجود شیء خارجی بر روی موهای خود راضی نیستند یا به دلیل استفاده از نوعی کلاه خاص، امکان استفاده از مدل قبلی را ندارند.

3-هدست دور گوش

(over-the-ear headsets یاearloop headsets )

    این مدل هدست، همان‌طور که از نامش پیداست، توسط گیره‌هایی که به پشت گوش می‌افتند، روی گوش قرار می‌گیرد و علاوه بر سبکی و کم بودن وزن، از نظر ظاهری کم‌ترین فضا را روی سر اشغال می‌کند. همین ویژگی‌ها می‌تواند از اصلی‌ترین دلایل استفاده از این مدل باشد.

ج) هندزفری یا هدست موبایل (Mobile Phone headset یا Handsfree)

    هندزفری‌ هم در اصل، جزو خانواده هدست‌ها می‌باشند و به این دلیل به هندزفری یا دست آزاد نام‌گذاری شده‌اند که علاوه بر کاربردشان در گوش دادن به موسیقی، توانایی پاسخ‌گویی تماس‍های تلفنی موبایل را نیز بدون استفاده از خود گوشی، فراهم می‌آورند و به ویژه در هنگام رانندگی، بسیار مفید می‌باشند. قسمت گوشیِ هندزفری، در داخل گوش قرار می‌گیرد.

هندزفری را می‌توان به دو نوع زیر تقسیم نمود:

1-هندزفری سیم‌دار

(Wired Handsfree)

    این نوع هندزفری همان‌طور که از نامشان پیداست، از طریق سیم به گوشی یا وسیله صوتی وصل می‌شوند. میکروفون آنها معمولا توسط گیره‌ای به لباس متصل می‌شود و این کار دو دلیل دارد. یکی اینکه مانع حرکتی برای کار ما ایجاد نکند (فضایی را اشغال نکند) و دوم اینکه بطور ثابت در نزدیک‌ترین فاصله با دهان باشد و از کشیده‌شدن بر روی لباس و ایجاد صدای خش‌خش ممانعت بعمل آید.

2-هندزفری بی‌سیم

(Wireless Handsfree)

    در این مدل، به جای سیم، ارتباط بین هندزفری و وسیله صوتی، از طریق امواجی مانند بلوتوث صورت می‌گیرد و استفاده از آن از نظر کاربری بسیار راحت‌تر از مدل قبلی می‌باشد.

انواع اتصال 

    همانطور که گفته شد هدست‌ها و هدفون‌ها وسایل جانبی به حساب می‌آیند و برای کارکردشان باید به وسیله دیگری متصل شوند. این اتصالها در هر نوعی که باشند (انواع ذکر شده در بالا)، شکل‌های مختلفی دارند و از اتصالات مختلفی نظیر فیش‌های 5/2 میلیمیتری، فیش‌های 5/3 میلیمیتری، USB ها استفاده می‌کنند.

البته نباید در این بین، از ارتباطات بی‌سیم غافل شد. امروزه مدل‌های متنوعی از هدفون‌های بی‌سیم وجود دارند که معمولاً بر پایه بلوتوث ساخته و عرضه می‌شوند. این مدل‌ها شاید برای آن دسته از افرادی که دستگاهشان از این قابلیت پشتیبانی می‌کند، انتخاب مناسب‌تری باشند.

لازم به یادآوری است که تمامی انواع هدفون و هدست‌هایی که در این نوشتار به آن‌ها اشاره شد، هم به صورت بی‌سیم و هم به صورت سیم‌دار در بازار یافت می‌شوند.